పల్లెటూరు మధ్యలో ఉన్న పెద్దమనే ఇంట్లో నివసించే శృతి అనే యువతి చాలా అందంగా ఉండేది. ఆమె కుదుళ్లు నల్లగా మెరుస్తూ, నడుము వరకు ఉళ్ళిపొదలానే విరబూయేవి. ఆ ఊరిలో ఆమె జుట్టు అందం గురించి కథలే తిరిగేవి.
ఒకరోజు గ్రామ దేవత ఆలయంలో జాతర జరుగుతోంది. గ్రామ పెద్దలు ఓ సంప్రదాయాన్ని ప్రకటించారు – "ఈ సంవత్సరం దేవత ఆశీర్వాదం కోసం ఎవరు తమ శిరోజాలను అర్పిస్తారో, వారికే ప్రత్యేకంగా ఐశ్వర్యం లభిస్తుంది."
ఆలయంలో పెద్దపెద్ద బళ్ళ మధ్య కూర్చుని, బ్రాహ్మణులు మంత్రాలు చదువుతుండగా, నెమ్మదిగా ఆమె జుట్టు చక్కగా విడదీసి కొప్పుగా చేసి ఒక ముడి వేశారు.
తొలుత పెద్ద కత్తెర చేతిలో పట్టుకుని ఒక బొమ్మలలా ఆమె జుట్టు తరిగారు. శృతి కళ్ళు మూసుకుంది. తరువాత బ్లేడ్‌తో ఆమె తలకి స్వచ్ఛంగా షేవ్ చేశారు. ఆమె తలపై ప్రతి తాకిడీ శీతలంగా అనిపించింది.
జుట్టు రాలిన ప్రతిక్షణం, ఆమె తనలోని బలాన్ని మరింతగా ఆస్వాదించింది. చివరికి ఆమె తల గడ్డిగా, మెరుపులా మెరిసింది.
ఆ జాతర తర్వాత శృతి గ్రామంలో ఆదర్శంగా నిలిచింది. ఆమె తల మళ్లీ జుట్టుతో నిండిపోయే సమయానికి, ఆమెకు గ్రామ యువతులందరిలో ధైర్యవంతురాలిగా పేరు వచ్చేసింది.