ఒక చిన్న ఊర్లో పెద్ద పండగ వాతావరణం నెలకొని ఉంది. ఆ ఊర్లో సాయి పల్లవి అనే అమ్మాయి అందం, వినయం, నాట్యం అంటే పిచ్చి. ఆమె నవ్వితే పల్లెలో పూలు పూస్తాయి అంటారు.
పెళ్లి శుభలగ్నం
ఊరంతా ఎదురుచూస్తున్న పెళ్లి రోజు వచ్చేసింది. కానీ పెళ్లికి ముందు ఒక ప్రత్యేకమైన ఆచారం ఉంది – అమ్మాయి తల గోరిగించి, కొత్త ఆరంభానికి సంకేతంగా నిలపడం. పల్లవికి ఇది విన్న వెంటనే కాస్త వింతగా అనిపించింది.
“నన్ను ఇలా తల గోరిగించేస్తారా? నా జుట్టు నా ప్రాణం లాంటి దాంటే…” అని తల్లి దగ్గరగా చెప్పింది.
నిర్ణయం
కానీ ఆమె తండ్రి చెప్పాడు:
“పల్లవి, నిజమైన అందం జుట్టులో ఉండదు. అది మన హృదయంలో ఉంటుంది. ఈ ఆచారం మన కుటుంబ గౌరవానికి గుర్తు.”
అలా చెప్పగానే పల్లవి కళ్ళలో నీళ్ళు మెరిపించాయి. కానీ కాసేపటికి ధైర్యంగా నవ్వుతూ తల ఊపింది.
తల గోరిగించే వేళ
పెద్దవాళ్లు మంత్రాలు జపిస్తున్నారు. నాయీ బ్రాహ్మణుడు దగ్గర కత్తెర, ఉస్త్రి సిద్ధంగా ఉంది. పల్లవి మెల్లగా కూర్చుంది. గుండు మొదటి గీత వేసిన వెంటనే జుట్టు మెల్లగా నేలపై జారిపోయింది.
అమ్మాయి ముఖంలో భయం పోయి, ఒక ప్రశాంతమైన కాంతి మెరిసింది. ఒక్కో జుట్టు కింద పడేకొద్దీ, ఆమె మనసు ఇంకా స్వచ్ఛమవుతూ పోయింది.
కొత్త అందం
చివరికి పల్లవి నిండుగా గుండు అయ్యింది. బంగారు జడలు లేకపోయినా, ఆమె ముఖంలో ఆత్మవిశ్వాసం మెరిసింది. బంగారు బొట్టు, పసుపు కుంకుమ, పింక్ పెళ్లి బట్టలతో కొత్త కాంతి పుంజంలా కనిపించింది.
అక్కడున్నవాళ్లు ఒక్కసారిగా “అమ్మాయి ఇంకా అందంగా కనిపిస్తోంది!” అని ఆశ్చర్యపోయారు.
ముగింపు
ఆ రోజు పల్లవి తల గోరిగించుకున్న క్షణం, ఊరంతా గుర్తుంచుకుంది. ఎందుకంటే ఆమె అందం జుట్టులో కాదు, హృదయంలో ఉందని అందరికీ రుజువైంది.