భూమిక చిన్నప్పటి నుంచే భక్తురాలు. ఆమె కుటుంబం తరతరాలుగా తిరుమల శ్రీ వెంకటేశ్వరస్వామి మీద అపారమైన విశ్వాసం పెట్టుకున్నారు. ప్రతి పెద్ద కష్టాన్ని ఎదుర్కొన్నప్పుడల్లా ఒకే మాట – “గోవిందా గోవిందా!”
ప్రతిజ్ఞ
ఒక రోజు భూమిక తండ్రి తీవ్రమైన అనారోగ్యంతో బాధపడుతున్నప్పుడు, ఆమె గుండెల్లోంచి ఒక వాగ్దానం వచ్చింది:
“స్వామీ, నా నాన్నను కాపాడితే… నేను నా జుట్టు మీకు అర్పిస్తాను. నా అందం మీ చరణాలకే చెందుతుంది.”
అద్భుతం జరిగింది. కొద్ది వారాల్లోనే ఆమె తండ్రి ఆరోగ్యవంతుడయ్యాడు.
తిరుమల యాత్ర
ఆ వాగ్దానం నెరవేర్చే సమయం వచ్చింది. భూమిక నీలిరంగు చీర కట్టుకొని, తలపై తిలకంతో తిరుమల గిరులపైకి నడిచింది. ఆమె హృదయం గర్వంతో, భక్తితో నిండిపోయింది.
తల గోరిగించే క్షణం
కల్యాణకట్ట వద్ద కుర్చీలో కూర్చున్నప్పుడు, నాయీ వాడి చేతిలో ఉస్త్రి మెరిసింది.
“అమ్మా, సిద్ధంగా ఉన్నావా?” అని అడిగాడు.
భూమిక చిరునవ్వుతో తల ఊపింది.
మొదటి గీత వేసిన వెంటనే జుట్టు గుంపులుగా కింద పడింది. ఒక్కో కుదుళ్లా కింద పడుతుంటే, ఆమెకు అనిపించింది – “నా కోరికలు, నా అహంకారం, అన్నీ నేల మీద పడిపోతున్నాయి.”
కొత్త భూమిక
కొద్దిసేపటిలో ఆమె తల పూర్తిగా గోరిగిపోయింది. అద్దంలో చూసుకున్నప్పుడు, జుట్టు లేకపోయినా ఆమె ముఖం కాంతులతో నిండిపోయింది. కళ్ళలో ఆత్మవిశ్వాసం, పెదవులపై ప్రశాంతమైన చిరునవ్వు.
భక్తులు చూసి “ఎంత అందంగా ఉంది… నిజమైన అర్పణ ఇదే!” అని మురిసిపోయారు.
ముగింపు
భూమిక తలపై తిలకం పెట్టి, స్వామివారిని దర్శించుకుంది.
ఆమెకు తెలిసింది – అందం జుట్టులో కాదు, భక్తిలో ఉంది. నిజమైన శోభ తలపై ఉన్న జడలో కాదు, హృదయంలో ఉన్న విశ్వాసంలోనే ఉంది.